ถ้าตั้งโจทย์ให้บอกชื่อ “ตำนาน” ของวงการลูกหนังฝรั่งเศส ชื่อแรกๆ ที่แฟนบอลทั้งรุ่นเก่ารุ่นใหม่มักคิดถึงคงไม่พ้น มิเชล พลาตินี่ หรือ ซีเนอดีน ซีดาน
หรือในลำดับรองๆ ลงมาก็อาจมี อีริก คันโตน่า, เธียร์รี่ อองรี, ฌุสต์ ฟองแตน ให้ไล่เรียง
ขณะที่ชื่อของ ดิดิเย่ร์ เดส์ชองส์ แม้โดดเด่นในหมู่แฟนบอลชาวฝรั่งเศส แต่สำหรับแฟนทั่วๆ ไป เขาอาจไม่ใช่คนแรกๆ ที่คิดถึง
สมัยเป็นนักเตะ เดส์ชองส์เคยค้าแข้งกับสโมสรใน 4 ลีกใหญ่ของยุโรป ไล่มาตั้งแต่ น็องต์ส, โอลิมปิก มาร์เซย, บอร์โดซ์, ยูเวนตุส, เชลซี และ บาเลนเซีย โดยเล่นในตำแหน่งกองกลางตัวรับ
เดส์ชองส์จัดเป็นนักเตะฝีเท้าดีคนหนึ่ง แต่ไม่ใช่ทุกคนที่จะชื่นชอบสไตล์การเล่นของเขา อาทิ อีริก คันโตน่า อดีตเพื่อนร่วมทีมชาติที่เคยบรรยายถึงเดส์ชองส์ไว้เมื่อปี 1996 ว่า “เขาติดทีมมาได้เพราะทุ่มเทเต็มร้อย แต่ก็ไม่ได้เป็นอะไรมากไปกว่าคนหิ้วถังน้ำ เพราะนักเตะแบบเขาหาได้ทั่วไปทุกมุมถนน”
ด้วยเหตุนี้ในปีเดียวกัน หลังจากเดส์ชองส์ร่วมคว้าแชมป์ยูฟ่า แชมเปี้ยนส์ลีก กับยูเวนตุส เป็นแชมป์ยุโรปหนที่ 2 ของเขาต่อจากปี 1993 (กับมาร์เซย) เดส์ชองส์จึงแขวะกลับก็องโต้ว่า “จะมีนักเตะดาดๆ ที่หาได้ตามมุมถนนสักกี่คนที่คว้าแชมป์ยุโรป 2 สมัย?”
ตอนที่เขาแขวนสตั๊ดกับบาเลนเซียในปี 2001 เขาเคยเล่นในรอบชิงแชมเปี้ยนส์ลีก 4 ครั้ง และเป็นตัวสำรองที่ไม่ได้ลงสนามอีก 1 ครั้ง, ร่วมคว้าแชมป์ลีก 5 ครั้ง (ลีกเอิง 2 สมัยกับมาร์เซย และกัลโช่ เซเรียอา 3 สมัย กับยูเวนตุส) รวมถึงได้ถ้วยโคปปา อิตาเลีย กับเอฟเอคัพอีกอย่างละสมัยด้วย
ในระดับทีมชาติ เดส์ชองส์ติดทีมชาติฝรั่งเศส 103 ครั้ง ได้สวมปลอกแขนกัปตันนำทีมคว้าแชมป์ฟุตบอลโลก 1998 ต่อด้วยแชมป์ยุโรปในอีก 2 ปีถัดมา
หนึ่งในคุณสมบัติโดดเด่นของเขาคือความเป็นผู้นำ และทักษะการบริหารคน
มาร์เซล เดซายี่ อดีตเพื่อนร่วมทีมบอกว่า เดส์ชองส์เป็นกัปตันทีมทุกทีมที่ทั้งคู่เล่นด้วยกัน เขามีความเป็นผู้นำโดยธรรมชาติ และตอนที่เขาเข้าไปรับงานคุมทีมชาติครั้งแรก ก็ได้รับความเคารพจากคนลูกหนังในวงการว่าจะหากลยุทธ์ที่ลงตัวให้กับทีมได้
เดส์ชองส์เริ่มงานโค้ชในปี 2001 หลังแขวนสตั๊ด โดยคุมทั้งโมนาโก ยูเวนตุส มาร์เซย และมาถึงทีมชาติฝรั่งเศสในปี 2012 หลังจากทีมประสบความล้มเหลวในทัวร์นาเมนต์เมเจอร์ติดๆ กัน
สนับสนุนโดย Line : @Gamemun
